Als ik wakker wordt weet ik niet meer of het nu alweer of nog steeds regent. Naar buiten kijken gaat door een wazige film van water die langzaam van de ramen naar beneden glijd. Tijdens het bij elkaar rapen van mijn spullen, het poetsen van mijn tanden en alles wat tijdens een dergelijk reis nog meer moet gebeuren werp ik zo nu en dan een blik door het raam. Gaten vallen in het wolkendek en worden ingenomen door zonnestralen. Een foto valt of staat bij goed of interessant licht. Terwijl ik mijn bezigheden voortzet kan ik niet nalaten telkens mijn camera ter hand te nemen en toch weer te schieten in de richting van de Lomagnupur. Een voor IJslander belangrijke berg en voor mij een mooi uitzicht.

Tijdens onze rit worden de regenbuien steeds vaker afgewisseld door interessante lichtpartijen. Als we aankomen bij de Fossálar weet het licht het te winnen van de sombere grijsheid die regenwolken met zich meebrengen. Een waterval/stroming die ik slechts met moeite voorbij kan rijden zonder een paar foto’s te schieten.

Bij het Eldhraun lijkt de bewolking een redelijke balans te hebben gevonden tussen voor en achtergrond. Waar ik normaal moet stoeien om de voorgrond niet te donker en/of de lucht te licht vast te leggen is het nu mogelijk dit in een shot te doen. Ik hoop dat jullie het mij vergeven als dit op jullie monitor niet het geval is, maar ik werk hier op een € 249,00 kostende laptop met naar ratio gezien kwalitatief ongecalibreerd beeldscherm.

Het strand van Reynisfjara, een van mijn favoriete delen van IJsland moeten we vanwege hevige regenval links laten liggen. Dit gold ook al voor het strand van Vík dat we net wisten te betreden toen de hemel plots besloot de sluizen open te zetten.

Bij Dyrholaey dat ik altijd pleeg uit te spreken als Dierholee en volgens mijn chauffeuse toch echt “Dyrnola ee” moet zijn wacht ons een verassing. Ten eerste trekt de lucht open en regent het hier nauwelijks en even later niet meer, maar bovendien zitten hier boven verwachting veel papegaaiduikers. De laatste jaren zag ik hier slechts een enkel paartje, maar nu zijn dat er enkele honderdtallen.

Bij Skogafoss aangekomen is het twijfelachtig of we het droog gaan houden. Gelukkig bied Skogar ook een museum en lunchroom waar we ons uitstekend kunnen vermaken. Het is al weer enkele jaren geleden dat ik hier op bezoek was, en de gids die ons rondleid kan enorm boeiend en met de nodige zelfspot over de geschiedenis van IJsland vertellen.

Ik zou nog lang met deze man kunnen praten om zo nog meer over dit land te weten te komen, maar wij moeten verder, en de gids moet een nieuwe groep ontvangen.

Na een bezoek aan de film over de vulkaanuitbarsting van de EyafjallaJokull in 2010en een kort verblijf bij de Seljalandsfoss die nu toch echt meer bezoekers trekt dan het parkeerterrein verwerken kan is het tijd om het hotel in Selfoss te gaan verblijden met onze komst.

Na een goed diner zoek ik mijn kamer op waar ik met mijn laatste restje energie werk aan mijn blog in de hoop dat de lezers van mijn blog mijn schrijfsels en foto’s weten te waarderen.

Zachtjes valt de regen op de bus als we beginnen te rijden. Vanuit Egilstaðir gaat de weg eerst stijl omhoog waarbij de grote en de hoeveelheid van de druppels die de bus teisteren onevenredig toenemen. Op de hoogste stand weten de ruitenwissers het zicht nog enigzins vrij te houden.
De windstoten zijn heftig en daarmee twee handen aan het stuur vereist. De enige zes kilometer waarin het niet regent zijn de zes kilometer in een tunnel.

Als we stoppen bij Hlaupgeiri, een pilaar in de branding aan de oostkust, is het even droog. Niet genoeg om alles te doen wat ik hier fotografisch wil doen, maar ik ben al blij dat we weer even uit de bus kunnen.

Aangekomen bij de vuurtoren Hvalnesviti is het ook weer even droog. De vorige keer dat ik hier was stond ik in een lekker zonnetje en was het windstil. Een mooie reden om hier dezelfde foto te maken om zo thuis het verschil eens te bekijken.
Ik maak ook nog een fotootje met mijn 12 mm objetief om zo een net iets grotere beeldhoek te krijgen als met de 16 mm die ik hier vorige keer gebruikte. Die 4mm klinken als weinig maar zijn een wereld van verschil.
Het plaatje zal bij deelnemers van mijn vorige IJsland reis niet onbekend voorkomen

En loop gewapend met een camera in je hand maar eens voorbij aan een IJslandse vuurtoren zonder een plaatje te schieten. Het is mij nog nooit gelukt.

Door de regen is het niet erg om redelijk vroeg in het hotel te arriveren en het daar nog gezellig te maken. Hotel Smyrlabjorg staat bekend om zijn goede buffet, en inderdaad als ik de tafel verlaat kan ik bijna rollend naar mijn kamer.

Als ik volgende week weer thuis kom zit er niets anders op dan weer flink te matigen met eten en gericht meer te bewegen.

Over de route Skogarstrond rijden we richting Gauksmyri. Voordat we daar aankomen hebben we een enkele fotostop, onder andere voor het vastleggen van het pluisgras dat hier in grote getalen voorkomt.

 

In Gauksmyri mogen we getuigen zijn van een show met IJslandse paarden. Het meest tot de verbeelding sprekende “truukje” dat de IJslandse paarden voor ons in petto hebben is de Tjolt. Een gang waarbij de berijder van het paard niet steeds uit het zadel wordt gelanceerd, maar rustig blijft zitten.

Middeld een demonstratie waarbij de ruiter in een flink tempo zittend op zijn paard een rondje rijd met in haar hand een vol glas bier zonder een drup te knoeien laat het bijzondere zien van deze gang.

Even later wordt hetzelfe herhaalt maar dan met een galop. Het goede bier eindigt hierdoor vooral op de grond.

Vanaf Gauksmyri gaan we via de Kotugil naar Glaumbaer. Een turfboerderij die nog tot 1947 in gebruik was, maar daarna is omgebouwd tot een museum. Meestal breng ik de meeste tijd door in het museum omdat ik het nog steeds boeiend vind om te zien hoe de IJslanders tot nog niet zo heel lang geleden leefde. Dit keer ben ik echter meer gecharmeerd van het kerkje waar ik mede door het mooie licht meer tijd doorbreng.

Gisteren kwamen we tegen de avond aan in hotel Cabin in Reykjavik. Het hotel ligt enigszins buiten het centrum, maar omdat we hier enkel dineren en overnachten en ik in ieder geval vroeg mijn bed op zal zoeken vind ik dat prima. Hoewel ik gedurende de nacht regelmatig even wakker wordt ben ik de volgende dag lekker fit en heb enorme zin om aan de rondreis te gaan beginnen.

Onze chauffeuse Solla is ruim op tijd aanwezig, en na een beetje passen en meten met de koffers kunnen we zodra iedereen ook nog een plekje heeft gevonden op weg.
Onze route van vandaag gaat eerst naar Thingvellir. Een mooi gebied als je houd van geologie, maar ook als je geïnteresseerd bent in de geschiedenis van IJsland. Dit was lang een van de meest belangrijke plaatsen van het land. De plaats waar ieder jaar alle hoofdmannen bijeenkwamen om alles wat geregeld moet worden te regelen. Huwelijken werden gesloten, nieuwe wetten werden verworpen of aangenomen, vonnissen werden voltrokken etc…

Een opvallende steen ingeklemd tussen twee rotsen trok hier mijn aandacht. De steen hangt er al jaren, en zal er waarschijnlijk nog jaren hangen.
Via de Kaldidalur route rijden we een stuk noordelijker waar we uitkomen bij Hussafell. We bekijken het atelier van Pall Gudmunson, een plaatselijke kunstenaar die veel mooie werken maakt. Hij is aan het werk in zijn atelier, maar ik heb gehoord dat hij het niet zo heeft op pottenkijkers dus laat ik hem ook maar met rust.
Niet ver van Husafell liggen de Hraun en Barnafossar twee bijzondere watervallen op slechts 5 minuten wandelen van elkaar, al hebben we veel meer dan die 5 minuten nodig om te genieten van het nu wel erg mooie blauwe water van de rivier Hvitá.

Na een bezoek aan Deildartungahver gaan we naar hotel Reykholt waar we de nacht zullen doorbrengen. Morgen gaan we naar Snaefellsnes

 

Het grote voordeel dat je hebt als je op pad bent met een groep enthousiaste fotografen is dat je bij thuiskomst regelmatig foto’s in je mailbox terugvind waarop jezelf figureert. Natuurlijk kan dat net zo goed een nadeel zijn.  Je komt niet net van de kapper, en je hebt ook niet je mooiste kleren aan. Je kapsel is meestal verzorgd door de wind, de regen of een combinatie van beide, en na een paar dagen kruipen over IJslandse bodem zitten de vouwen ook niet meer zo strak in je broek.

Toch vind ik het –meestal- leuk om foto’s te zien die onverwacht van mij zijn gemaakt tijdens enige actie. Natuurlijk is die actie vaak in de vorm van het vasthouden van een camera voor je gezicht, het opstellen van een statief, of het plat op de grond liggen om net dat stukje voorgrond op je foto goed te laten integreren met de achtergrond. Vaak, meestal maar niet altijd is die achtergrond dan weer je hoofdonderwerp en je wilt door je standpunt natuurlijk voorkomen dat de eerste de beste fotograaf die na je komt precies dezelfde foto maakt.

Ik heb ondertussen een behoorlijke voorraad zelfportretten, en vanmiddag besloot ik daar eens tussen te gaan spitten. Enkele voor mij opvallende foto’s heb ik er tussen uitgehaald en staan hieronder.

Bovenstaande foto werd tijdens de laatste trip naar IJsland gemaakt. Ik had strategisch een paar rotsblokken in de stroming bij de Svartifoss gekozen als ideale plek voor het maken van de foto. En hoewel het lijkt alsof ik hier erg comfortabel lig viel dat in de praktijk wel wat tegen.

Deze twee foto’s werden gemaakt tijdens een korte fotostop tussen Geiser en Thingvellir. Terwijl de onderste foto authentiek is werd ik voor de foto daarboven onverbiddelijk terug de storm in gestuurd om vrijwillig te poseren. En dat terwijl ik net de luwte van de bus had opgezocht om even wat op te warmen.

En zo volgen hier onder nog een paar voorbeelden waarbij soms spontaan, maar soms ook geposeerd een foto werd genomen. Vaak stond ik toevallig net op tijdens “the decisive moment”, en moest “the decisive moment” even opnieuw worden gespeeld. Soms werden we ook met voorbedachte raden opgesteld om zo tot “de”  foto te komen, maar over het algemeen ging alles voornamelijk spontaan.

Een aktieshot