Gerry van RoosmalenNog even terug bij de Djöflarokk
Nog voor mijn ontbijt ben ik terug bij de Djöflarokk. De regen is gestopt, de lucht is fris en het al weelderige groene mos lijkt nu nog groener. Water stroomt met donderend geraas door de smalle kloof. De kleine watervallen vormen een prachtige voorgrond voor de duivelsrots. Tevreden keer ik terug naar onze hut. Tijdens het ontbijt, zit ik op het puntje van mijn stoel, en met mijn gedachten al bij de volgende wandeling. Het weer ziet er veelbelovend uit, en dan is iedere minuut binnen de beschutting van de muren van je hut, een minuut te veel.
Tussen zachtgroene velden en bijzondere steenformaties
We gaan snel op pad. Volgens onze informatie moeten we een kleine zijweg nemen van de Kerlingardalsvegur. Er is slechts één kleine rivierdoorwading, maar dat moet voor onze auto geen probleem zijn. Het riviertje blijkt niet al te breed te zijn, maar heeft wel een hoge wal. Ik bekijk het even, en neem het zekere voor het onzekere. Onze auto heeft niet voldoende bodemvrijheid om hier zonder problemen, doorheen te kunnen rijden. Bovendien hoeven we na de rivier nog maar vijfhonderd meter af te leggen tot aan de parkeerplaats. Dat stukje kunnen we ook wel lopen.
We parkeren de auto en zoeken een plek waar we via stapstenen naar de overkant van de rivier kunnen stuntelen. We passeren bergen met imposante inkervingen en vreemd gevormde structuren, we wandelen door zachtgroene velden, tussen bergen, met mooie rotsformaties, en komen langzaam maar zeker op steeds grotere hoogten. Mijn ogen zijn nog steeds gericht op een boeiende steenformatie, maar als ik voldoende hoogte heb bereikt ontvouwt zich voor ons, een prachtig uitzicht.
Onder ons ligt een uitloper van de Mýrdalsjökull. Terwijl aan de randen de honderden meters dikke ijslaag zich goed laat zien, is de bovenkant helemaal bedekt met een dikke laag as. Het is een bijzondere aanblik, een zwarte gletsjer. Een surreëel geheel.
Als schaduwen en zonlicht het spel met elkaar aangaan
Een kleine inham biedt ons beschutting tegen de harde wind. Vanuit onze beschutting genieten we van de wolken die voorbijtrekken. Soms weten de wolken het landschap te bedekken met een dikke laag schaduw, om vervolgens de zon even een doorkijkje te gunnen en daarmee het zwart dieper te maken, het blauw volledig te verzadigen, en het groen te laten fluoresceren.
Eerlijk is eerlijk, ik had liever nog even gebleven. Het fenomenale uitzicht werkt op mij als een magneet. Ik betrap er mezelf op dat ik steeds maar weer nieuwe foto’s maak. Het landschap blijft natuurlijk hetzelfde. Het betoverende licht, en de wolken die zich steeds nieuwe vormen laten aanmeten, brengen steeds andere nuances in het landschap aan, en wat als ik nu te snel wegga, en de mooiste creaties mis?
Wow, wow en nog meer wow
We dalen af, en lopen niet veel later de Remundargil in. Een kronkelpaadje leidt ons door zachtgroene velden, waarin verschillende grote rotsen, -naar beneden gestort van de ons omringende bergen-, hun voorlopige eindbestemmingen gevonden hebben. Langzaam wordt de kloof nauwer, de wanden hoger, steiler, en voelen wij ons bij iedere stap steeds kleiner worden.
Onder de indruk van de kloof, denk ik dat we het mooiste van deze wandeling wel gezien hebben. Ik weet dan nog niet dat ik slechts een paar stappen verwijderd ben van mijn eerste blik op de Remundargilsfoss. Vanaf die blik hoor ik mezelf alleen nog maar wow, wow en wow zeggen.
Het is weliswaar nog even wandelen tot aan de voet van de waterval, en hoewel ze zelf niet erg imposant is door haar grootte, is het totale plaatje, de omgeving, de rode rotsen en het groene mos zeker imposant te noemen. Wanneer dan ook de zon zich nog laat zien, en in de nevel een regenboog tevoorschijn tovert weet ik het zeker. De Remundargilsfoss, is de verrassing van Þakgil.
Met zoveel schoonheid om ons heen duurt een dag altijd veel te kort. We moeten beginnen aan de terugweg, maar als er één ding is wat ik zeker weet, is dat ik hier nog eens terug zal keren. Te veel indrukken om tijdens deze ene wandeling te verwerken. Te veel schoonheid om hiervan slechts herinneringen te bewaren.
We wandelen terug naar de auto, en rijden niet veel later terug in de richting van de ringweg, waar we nog vaak moeten stoppen vanwege alle uitzichten, rotsformaties en genietmomentjes.
Let op! I.v.m. mijn vakantie, van 11 september tot en met 8 oktober worden bestellingen in die periode niet verzonden. Voorkom teleurstellingen, en bestel uw exemplaar van IJslandse Parels voor 8 september!
Mijn nieuwste publicatie over IJsland. Meer dan 100 toplocaties in IJsland die je gezien wilt hebben. Alle locaties zijn voorzien van de coördinaten voor je navigatie!
IJslandse Parels is de perfecte voorbereiding voor je IJslandreis.
Heb je interesse in een fotografiereis? Kijk eens op mijn site voor het actuele aanbod. Klik Hier
Al mijn IJslandreizen zijn een samenwerking met:
