Door de voorbereidingen van de volgende fotografie reis naar IJsland is het blog van de vorige reis een beetje naar achteren geschoven. Omdat de reis nu on-line staat (Hier) en ik weer overzicht krijg in mijn werkzaamheden kan ik een begin maken met het blog.

Hier deel 1 van de fotografie reis van 4 tot en met 11 oktober 2015

4 oktober

Het komt nog net niet met bakken uit de hemel, maar bij aankomst op IJsland regent het. Het is oktober 2015 en we staan aan het begin van een nieuwe Aurora Borealis / Fotografiereis. Ik heb weer de mooie taak om een aantal enthousiaste fotografen kennis te laten maken met de veelzijdige landschappen en spectaculaire natuur van IJsland.
Onderweg gaat het natuurlijk veel over fotografie en visie op de fotografie, maar daarnaast is gelukkig ook voldoende ruimte voor een stukje geschiedenis, het ontstaan van IJsland en anekdotes van voorgaande reizen.
Onderweg naar ons eerste onderkomen wordt de bus geteisterd door zware regen en flinke windstoten. Uitstappen om te fotograferen heeft weinig zin. Alvast wennen aan het IJslandse landschap lukt toch wel door de beregende ramen en tussen twee slagen van de ruitenwissers door.
We overnachten niet ver van Selfoss.

5 oktober

De volgende dag zijn we redelijk vroeg uit de veren. We vertrekken nog in een bui, maar gaandeweg naar onze eerste stop houdt het op met regenen en kunnen we genieten van de Faxi waterval. De lucht is nog wat grijs, maar gelukkig niet helemaal egaal grijs. Op IJsland moet je het als fotograaf niet hebben van goed weer, maar van interessant weer. Geef mij maar luchten vol met wolken. Hoe donkerder hoe liever, en dan hier en daar wat zonnestralen die door het wolkendek weten te priemen en mijn dag is weer gemaakt.
De waterval Gullfoss ligt in de rivier met de naam Hvítá wat witte rivier betekend. Deze keer is het anders. De vele regen van de afgelopen dagen heeft veel modder en zand in de rivier gespoeld. Met een beetje fantasie is de bruine modderkleur ook wel goudkleurig te noemen wat de Gullfoss (gouden waterval) eer aan doet.

6 oktober

De weersverwachting voor de zuidkust is aanzienlijk beter dan die van de rest van IJsland. Reden genoeg om onze planning om te gooien en vandaag de zuidkust te volgen.
Ook langs de ringweg heeft de regen zijn sporen achtergelaten. Soms is het alsof je over een hele lange brug dwars door een meer rijd. Het levert wel mooie beelden op. We stoppen niet allen bij de highlights van IJsland, maar vooral als het weer het toelaat. Dat wil zeggen dat we bij mooie lichtomstandigheden de bus aan de kant zetten en ons fotografisch storten op het landschap.
Een oude stal met daarbij een silo, bespoten met graffiti levert mooie plaatjes op. Een wel heel vreemd item op dit stuk grond is de kajuit van een boot. De eigenaar van het land legt me uit dat dit omgebouwd gaat worden tot een zomerhuisje.

Tijdens het zoeken naar aandachtspunten voor mijn foto stuit ik op een klein beeldje dat langzaam maar zeker door mos wordt overwoekerd. Huisvlijt? of wellicht een kunstwerk…

Bij Reynisfjara hebben we een prachtig uitzicht. Niet alleen op de Reynisdrangar, maar ook op Dýrholæy. Ik concentreer me op de hoogste pilaar om het juiste moment van de golfslag vast te leggen. Als ik me even later omdraai is Dýrholæy door zware regen aan het oog onttrokken. Terwijl de bui langzaam onze kant indrijft leg ik nog enkele patronen van de basaltkolommen op de foto vast. Even later moeten we door de regen onze bus in vluchten.

Gelukkig is dit ook maar een bui, want vanaf de ringweg zie ik vaag de contouren van Dýrholæy weer tevoorschijn komen. Het blijft onder de omstandigheden een gok, maar ik draai toch maar af om aangekomen bij de kaap te genieten van de prachtige lichtomstandigheden.

Als we later, veel later die dag terug zijn bij ons guesthouse en we aan onze welverdiend diner plaatsnemen worden we al snel van de tafel verdreven door het opkomende noorderlicht. Gelukkig zitten we dan al aan het dessert, en dat wordt niet koud…
Laat de Aurora maar schijnen.

 

Een complete foto impressie van deze reis kun je vinden op deze link

 

Het is alweer de zesde dag in IJsland. Het is gisterenavond nogal laat geworden. Het zien van de Aurora Borealis heeft me op scherp gezet. Slaapdronken kijk ik tussen twee hazenslaapjes door naar buiten om te kijken hoe de Aurora zich ontwikkeld.

De aurora is zowat de hele nacht doorgegaan, en zelfs in het schemer van de ochtend zijn nog sporen van het noorderlicht aanwezig.
De heldere nacht gaat over in een heldere dag. Vandaag staat of Skaftafell op het programma, of met een beetje geluk de Bárðarbunga. Hoewel het weer bij ons hotel prachtig is zie ik op de weersite van IJsland voornamelijk bewolking en sneeuw daar waar de Bárðarbunga hoort te liggen. Om acht uur krijg ik dan ook de bevestiging dat vanwege het weer de vlucht over de vulkaan niet zal doorgaan. Er blijft nog een beetje hoop voor de namiddag, maar de kans is erg klein.

Op deze kleine tegenslag na belooft het een prachtige dag te gaan worden die we voornamelijk zullen doorbrengen
in Skaftafell.

De wandeling naar de Svartifoss is al weergaloos. Een mooie blauwe lucht met wat strategisch geplaatste witte wolken maakt het moeilijk om de groep fotografen in beweging te krijgen. “ Nee, het is hier zo mooi, Nog even dit fotograferen, en oh dat is ook wel erg boeiend”. Het maakt mij niet uit. Vandaag hebben we voldoende tijd om dit mooie stukje IJsland goed op de foto vast te leggen.
Welke kant je ook uit kijkt, alles is een plaatje. Je kunt blijven schieten, en waarheen je de camera ook draait, het verveelt nooit.

De route van Svartifoss naar de Skaftelljökull is niet lang, maar met een groep fotografen in de bus kun je er wel erg lang over doen. Het doet mij dan ook alleen maar plezier om overal om me heen camera´s te horen klikken, statieven uitgestald en ingeklapt zien worden en de ene oh over de andere te horen. Ikzelf doe daar ook gewoon aan mee.

De wandeling naar de tong van de gletsjer lijkt ook nu weer wat langer te zijn geworden. Ik hoorde dat de gemiddelde terugtrekking van de gletsjer rond de 50 meter per jaar ligt. Ik ga op mijn gemak aan de waterkant zitten en neem de omgeving eens goed in me op.

Wat voel ik me klein onder deze kollosale ijspieken. Een stukje voor de gletsjer lijkt het water plots wat tot rust te komen. Het levert een mooi contrast op met de rest van dit stuk van de gletsjer. Soms loont het om gewoon even rustig op een plekje te gaan zitten en te kijken wat er gebeurt.

Tevreden pak ik mijn camera terug in de rugzak en wandel langzaam terug naar de parkeerplaats. Maar voordat ik terug ben bij het hotel moet ik de camera toch weer te voorschijn halen. Dit kun je niet negeren.

Nadat ik de bus nog even volgetankt heb zodat we morgen niet te vaak hoeven te stoppen zie ik de lucht langzaam rose kleuren. Gewapend met mijn camera snel ik naar een heuvel achter het hotel vanwaar ik geniet en tegelijkertijd foto´s maak van deze mooie zonsondergang.

In de avonduren hebben we nog een klein beetje noorderlicht. Liggend op een heuvel geniet ik van het schouwspel. Mijn camera is geprogrameerd om te blijven schieten, daar hoef ik niets aan te doen. Ik hoef alleen maar te kijken.

Op de weersite van IJsland ziet het er vandaag veelbelovend uit. Dit is een tegenstelling van wat ik door het raam zie. Donker grijze luchten en bomen die geen keus hebben dan meebuigen met de wind vormen het decor van deze dag in IJsland.
Het eerste half uur twijfel ik enorm. Sla ik af bij Skógafoss, of rijd ik door? Het doorrijden houd stand tot het moment dat ik de waterval in het oog krijg. Ondanks de grijze lucht en de regen reserveer ik 20 minuten om alvast een indruk te krijgen van het watergeweld. Op de terugweg komen we toch weer langs de waterval. Dat is dan later op de dag waarbij de kans op het zien van “de” regenboog aanmerkelijk groter is.

Er worden een paar foto’s geschoten, maar de beschutting van de bus is toch erg verleidelijk. Met de ruitenwisser op standje twee rijden we Petursey voorbij. Ook nu ben ik vanwege het weer ervan overtuigd dat we Dyholæy beter kunnen overslaan. Met nog een kleine kilometer voor de afslag lijken de wolken enigszins open te trekken zodat op ongeveer honderd meter voor de afslag te richtingaanwijzer toch naar rechts aangaat.
Het is hoog tij, waardoor het strand vrijwel ontoegankelijk is. Daarom zet ik koers naar de vuurtoren. De windkracht is hier enorm. Zelfs met het parkeren van de bus moet ik hier ernstig rekening mee houden. Het laatste wat je wilt is dat de deur uit je handen schiet en vervolgens in een hoek komt te staan die je in de gebruikershandleiding van de auto niet terug zult vinden.

Buiten kunnen we letterlijk tegen de wind in hangen. Slechts met moeite weten we bij de vuurtoren en het uitzichtspunt op de boog te komen. Niemand klaagt over de wind. In tegendeel, er wordt genoten van deze extreme omstandigheden. Het is onderdeel van de ‘ Iceland Experience’.

Ongeveer 20 kilometer verderop rijden we naar Reynisfjara. Het gitzwarte strand dat zich ooit in de top 10 van de mooiste stranden van de wereld bevond. Door de 340 meter hoge berg Reynisfjall staan we redelijk beschut.

Ik zelf heb het strand al meerdere keren bezocht en besluit me niet teveel te concentreren op de pilaren die de Reynisdrangar vormen maar me meer te richten op de vele vormen in de bergwand. Al snel heb ik spijt dat ik mijn statief in de auto heb laten liggen. Uit de hand fotograferen lukt wel, maar naar mijn mening moet de ISO van de camera teveel omhoog gezet worden om nog uit de hand te kunnen schieten.

Die middag rijden we verder naar het oosten. De eerste stop is een paar kilometer voorbij Vík bij Hjorleifshofdi. Een tot de verbeelding sprekende zandvlakte met hier en daar een uitstulping en wat eenzame plantjes vormen het decor van deze surrealistische omgeving.

Planten worden penselen in de handen van de wind. Verder dan enkele eenvoudige strepen in het zand zal het niet komen, en zodra de wind weer draait zal deze de zojuist gemaakte creaties weer eenvoudig uitgummen.

Vanaf het Eldhraun begint het weer wat op te knappen. Door de vele regen van de afgelopen weken heeft het mos een mooie diepgroene kleur. De vele vormen nodigen uit tot het schieten van veel plaatjes.

Als laatste stop gaan we naar de Verenkloof. Een prachtige kloof van ongeveer 2 kilometer lang en een hoogste punt van om en nabij de 100 meter. De formatie ontstond ongeveer 2 miljoen jaar geleden door de kracht van het water.

De zon sluit deze dag af met een mooie rode avondlucht. De belofte voor beter weer vanaf morgen.

Zaterdagmiddag, 4 oktober zal IJslandse bodem weer in contact komen met mijn schoenzolen. Hoewel het inpakken van onder andere fotospullen steeds geroutineerder gaat sta ik steeds weer voor de kast in de hoop de juiste keuzes te maken. Wat zeker meegaat naast de camera is natuurlijk een goed groothoek objectief, een 70-200mm teleobjectief, een goed statief, voldoende geheugenkaartjes, een draadontspanner en zo kan ik nog wel even doorgaan. Natuurlijk mag de reserve body niet ontbreken, want hoewel hij tot nu toe altijd weer ongebruikt mee naar huis is gegaan is alleen al het idee dat je nr1 camera het begeeft voldoende voor een kleine paniekaanval.

Vanwege de beperkingen in het gewicht wat in het vliegtuig mee mag blijft het dan nog moeilijk om te kiezen wat er voor de rest meegaat. Neem ik mijn macro-objectief mee, of vind ik het voldoende om tussenringen mee te nemen. In Lightroom kan ik even terugkijken hoevaak ik mijn macro-objectief gedurende mijn vorige reis gebruikt heb. Slechts bij 5% van mijn foto’s werd hij gebruikt, en als ik hem thuislaat kan ik weer iets anders meenemen.

Meestal eindig ik toch weer met een veel te volle en zware rugzak en moet ik toch weer besluiten om een paar andere keuzes te maken, of wellicht een trui minder in mijn koffer moet pakken om zo weer ruimte te maken voor die ene lens die ik misschien toch nog een keer nodig kan hebben.

Mij kennende zal ik tot zaterdag blijven twijfelen en af en toe de hele zaak binnensmonds vervloeken.

Als de tijd het toelaat zal ik gedurende de komende week wat fotografische resultaten op dit blog plaatsen.

Een van de resultaten van de vorige reis welke met de groothoek werd geschoten is een opname van de Lomagnupur. Wil je zelf ook een keer oog in oog staan met deze prachtige berg kijk dan onder het kopje “Op pad met de fotograaf” en houd daar de 2015 pagina’s in de gaten. Ik hoop daar eind oktober het programma en de prijzen te kunnen vermelden.