We hangen nog in de lucht als we onze eerste indrukken van winters IJsland krijgen voorgeschoteld. IJsland lijkt vanaf hier een vlak en eenkleurig landschap. De bergen zijn verworden tot kleine hoopjes die alleen zichtbaar zijn door de schaduwrandjes van een al vroeg laagstaande zon. Het enthousiasme om over een paar minuten alweer op dit mooie witte IJsland te kunnen wandelen begint zich steeds meer meester van mij te maken.
Verder naar het westen wordt de hoeveelheid sneeuw steeds minder. Vanuit de lucht is het moeilijk te orienteren waar we precies zitten. De markante berg die net boven Selfoss ligt geeft weer wat houvast. Een spierwitte top, maar vanaf de flanken alleen nog maar zwart en aan de voet van de berg het bruin goude winterse IJsland.
Aangekomen bij Kevlavik is de sneeuw dan ook bijna helemaal verdwenen. Het is een mooie zonnige dag en deze dag is het dan ook zeker waard een bezoek te brengen aan Krysuvik. Ik vind het altijd een mooie kennismaking met IJsland. Het oerlandschap komt hier duidelijk naar boven, en de immense krachten die hier diep onder de grond plaatsvinden manifesteren zich op een indrukwekkende manier aan het oppervlak.
Vanaf Krysuvik moeten we nog een behoorlijk stuk rijden voor ons eerste hotel. Hotel Anna, iets voorbij de Seljalandsfoss wordt de komende drie dagen onze uitvalsbasis. Na het diner wordt er nog even wat nagepraat maar al snel ligt iedereen op een oor. Morgen hebben we een drukke dag.
Op de route naar onder andere Gullfoss en Geysir ligt het kerkje van Skalholt. Een mooie plek om deze dag te beginnen. Skalholt was vroeger het culturele centrum van IJsland en verdient alleen al daarvoor een bezoek. Het is zondag, en als we aankomen horen we het koor zingen. Helaas, er is een mis gaande dus kunnen we enkel het kerkje van de buitenzijde bewonderen en fotograferen. Dat veranderd als er even later iemand komt en ons verteld dat er op dit moment slechts wordt geoefend door het koor en dat we welkom zijn om te komen kijken. We nemen die uitnodiging natuurlijk aan. Even later luisteren we naar het koor dat mede dankzij de mooie akkoestiek van de kerk een geweldig en origineel geluid laat horen. Ik ben zelf geen kerkganger, maar geniet van hetgeen het koor ons laat horen. De mooie lichtval van de glas in lood ramen schetsen een mooi decor voor dit geheel.
Als opwarming voor wat straks gaat komen nemen we ook tijd voor het in beeld brengen van de Faxi. Een iets onbekendere maar daardoor niet minder mooie waterval. Faxi (Paardenmanen) is voor vele een eerste kennismaking met lange sluitertijd fotografie. Statieven worden opgezet, filters worden voor de lens gedraaid, en poetsdoekjes halen de steeds terugkerende waterdruppetjes weer van de filters weg. Na iedere foto moet worden gecontroleerd of het filter nog wel droog was. Een nat filter geeft een vervelend effect op je eindresultaat. Natuurlijk kan het ook creatief worden ingezet, maar dat is weer een ander verhaal.
Ons volgende doel is het geiser gebied met als enige echt werkende geiser de Strokkur. Er staat een stevige wind en de lucht is staalblauw. Voldoende ingredienten om tot een goed resultaat te komen van het fotograferen van een “Strokkur eruptie”.
Als we bij Gullfoss aankomen is de stevige wind veranderd in bijna storm. IJskoude wind vanuit de binnenlanden striemt in onze gezichten. Het is bijna onmogelijk tegen de wind in te lopen zonder dat of je capuchon of je muts van je oren vliegt. Soms zelfs beide. De nevel die vanaf Gullfoss tot bijna de parkeerplaats opwaait lijkt bijna als hagel in je gezicht te slaan. Het is zaak je camera in orde te maken met je rug naar de waterval, te wachten op een windluw moment je om te draaien en dan snel de compositie te maken en af te drukken. Vanaf het hoger gelegen uitzichpunt is het makkelijker te fotograferen, al moet je wel zorgen dat je goed schrap tegen de ijskoude wind gaat staan. Maar het uizicht is onvergetelijk.
Ongeveer anderhalf uur later verdwijnen we verkleumd maar voldaan terug in onze Toyota Hiace. We genieten nog na van wat we hebben gezien en luisteren ondertussen naar het lied Aurora van de IJslandse zangeres Björk. Terug bij het hotel verdwijnen vele meteen naar binnen naar hun kamers om op te warmen en te gaan slapen. Slechts enkele die hards blijven buiten nog nagenieten van het langzaam verdwijnende noorderlicht. Even later is het weer stil in het hotel.
