Tussen de buien door

Het is nog donker als wij het hotel verlaten. Niet alleen zijn de dagen korter in dit jaargetijde, maar een dik wolkendeken houd het beetje zonlicht waarop we hadden gerekend ook nog voor een groot deel tegen. De planning is om naar Krýsuvik te rijden. Een bordje met de afslag naar Selantangar gooit echter roet in het eten. Dat is het voordeel van het niet werken met een planning. Je stopt gewoon zodra je iets ziet wat de moeite waard is. Bovendien is het licht even interresant geworden en willen we daarvan profiteren.

De overblijfselen van een oud vissersdorpje en het aangespoelde hout schetsen een mooi decor voor enkele foto’s. Terwijl krijsende meeuwen het gevecht aan gaan met de golven om wie het meest geluid kan voortbrengen zoeken wij naar de meest interresante manier om een en ander in een mooie compositie bijeen te krijgen.

Na een rondje Krýsuvik dat er met bewolkt weer een stuk minder sprankelend uitziet dan ik gewend ben rijden we via Selfoss verder naar het hete bronnen gebied van Geysir. We houden een korte stop bij de waterval Faxi.

Een korte stop is een relatief begrip. Terwijl wij ongeveer 45 minuten bezig te zijn de waterval er op zijn voordeligst uit te laten springen op onze foto’s zien we verschillende touringcars stoppen. De mensen die er uitstappen krijgen maximaal 5 minuten alvorens de bus er weer vandoor schiet richting het volgende natuurwonder van IJsland.

Wij nemen er ons gemak van en veranderen regelmatig van idee waar we nu weer heen willen gaan. Vlak voor dat ik af wil slaan naar Geyser ontspringt bij mij het brilliante idee om eerst naar de Bruarfoss te gaan. Als het 2 kilometer lange pad dat naar deze waterval leidt niet bestond uit een 20 centimeter dikke plak met modder was het idee nog echt briljant geweest ook. Er blijft voor ons niets anders over dan toch maar naar Geysir te rijden.

Voor een koude en natte wintermaand is het erg druk bij Geysir. Veel bussen en minivans laden bezoekers in en uit. Door het weer doet vooral het vlakbijgelegen souvenierswinkel annex koffiehuis goede zaken. Ook ik laat dit keer mijn camera in de tas. Een 20 meter hoge grijze stoompluim fotograferen tegen een eveneens grijze wolkenlucht levert echt geen mooie platen op.
Een kop koffie later zetten we koers naar Gullfoss.

Het blijft toch altijd weer een indrukwekkend gezicht. Het grommende geluid van het water dat over de rand naar beneden stort, de opspattende nevel en vervolgens het klotsen van het water dat zich een weg baant door de lange kloof aan de voet van de waterval.
De oevers op plaatsen voorzien van een laag ijs vormt een ander dan anders decor voor de waterval. Een mooie afsluiter voor deze dag.