Gerry van RoosmalenDe laatste dag dat we nog onderweg zijn in IJsland Vanaf vanmiddag zitten we in Reykjavik, en donderdagmiddag vliegen we weer naar huis. Het enige verplichte deel van de route is een bezoek aan de Blue Lagoon. Het is niet mijn favoriete onderdeel van deze tour maar daarover later meer.
Vanaf Selfoss rijden we via Eyrarbakki naar Krysuvik. Onderweg pikken we nog even Strandarkirkja mee. Een mooi gelegen kerkje dat werd gebouwd door vissers die door hulp van hogerhand wisten te ontsnappen aan de verdrinkingsdood gedurende een zware storm.
Ik loop de trappen naar het kerkje op en kijk even achterom. Vanaf de trap kan ik net over de dijk kijken. Wat ik te zien krijg moet even op mijn inwerken. Honderden vogels vliegen in een zwerm om elkaar heen. Onder de zwerm spat water omhoog. Het duurt even maar dan realiseer ik me dat het een kolonie Jan van Genten is die op vis jaagt. De Jan van Gent verandert zich zelf bijna in een raket die met hoge snelheid in het water duikt wat het opspattende water verklaart.
Mijn camera heb ik in de bus laten liggen, maar ik weet in een paar stappen bij de bus te komen, mijn rugzak te grijpen en naar de dijk te rennen. Normaal gesproken ben ik een rustige fotograaf, maar in dit geval is het alsof ik een mitrailleur in mijn handen heb. Klik klik klik klik. Het gaat zo snel door dat ik mijn camera die niet echt voor dit doel is gebouwd mijn enthousiasme niet kan bijhouden. Zoals een mitrailleur zo af en toe de lopen moet laten koelen moet de grote hoeveelheid data zo af en toe worden verwerkt door de elektronica in mijn camera.
Omdat mijn laptop op zijn beurt die grote hoeveelheid data niet makkelijk kan verwerken heb pik ik maar gewoon twee foto’s uit de serie die vandaag mijn blog mogen sieren.
Het is maar goed dat ik hier niet alleen ben want dan was de kans groot dat ik nog langer in de regen zou blijven staan in de hoop dat de kolonie nog wat dichter bij zou komen zodat ik een beter shot zou kunnen maken van de vele waterbommen die hier neer regenen.
Hoewel niet iedereen het met me eens is ben ik enorm blij met de donkere wolken bij Krýsuvík. De zon die aan de andere zijde staat licht het landschap op en maakt de wolken nog een paar gradaties donkerder. Voor mij zijn dit de mooiste fotomomenten waar geen blauwe lucht tegenop kan.
Na al dat geweld komen we aan in een veel te drukke Blue Lagoon waar nu ook het publiek 10 euro entree moet betalen, en het zwemmen 50 euro kost. Met speciaal gekleurde bandjes wordt aangegeven wanneer je het water mag betreden wat soms tot wachttijden van meer dan twee uur kan leiden. Gelukkig hebben wij van tevoren gereserveerd en krijg ik het zelfs voor elkaar dat mijn groep al om 12:00 uur het water in mag in plaats van om 12:40.
Het uitkijkplatform is gesloten, en het bruggetje waarvandaan je altijd zo mooi kon fotograferen is gesloten. De Blue Lagoon is duidelijk uit zijn jasje gegroeid en kan de steeds groter wordende stroom bezoekers niet meer verwerken. Het is jammer, maar wel de realiteit. Waar een paar jaar geleden visserij nog de grootste bron van inkomsten was is het nu het toerisme.
Voor de toerist zoals mij die hier al ruim 15 jaar komt is het even slikken. IJsland is niet langer “ons geheim”. We moeten het land delen met velen en hopen dat de IJslanders het toegenomen toerisme in goede banen weet te leiden zodat het bezoeken van dit eiland een unieke belevenis blijft.