24 januari
De kilometers die we terug moeten rijden naar Reykjavik liggen geduldig voor onze auto te wachten. In Varmahlíð tanken we eerst de auto vol zodat we daar onderweg niet naar hoeven te kijken. Het weer geeft weinig aanleiding om te stoppen. We zijn zelfs Borgarnes alweer voorbij voordat de zon langzaam ontwaakt en de stralen achter de horizon vandaan schieten. Ons plan is om voor het donker aan te komen in Reykjavik. Onder de huidige omstandigheden gaat dat zeker lukken. Het laatste obstakel voor Reykjavik is de tunnel onder het Hvalfjörður door. Ik kijk op de klok en realiseer me dat we met dit tempo al erg vroeg in de stad zullen zijn. Ik gebruik de rotonde die net voor de tunnel ligt om de aflag naar de 10 kilometer verderop gelegen stad Akranes te nemen. Het is alweer een tijdje terug dat ik daar was, en de laagstaande zon in combinatie met de bewolking en de oude vuurtoren lijkt me een gouden combinatie voor een foto.
Als we aankomen bij de vuurtoren is er van het mooie licht niet veel meer over. In IJsland weet je nooit wat het weer voor je in petto heeft. We besluiten om een tijdje rond te blijven hangen in de hoop op interessanter weer. Het mooiste weer voor fotografen, althans voor deze fotograaf, ontstaat toch onder een zwaar bewolkte hemel wanneer zon en wolken even samenwerken en een geconcentreerde bundel licht het aardoppervlak weet te bereiken.
Tel daarbij op een regenboog, en de fotograaf in mij is weer helemaal gelukkig. In IJsland vinden ze aan het eind van de regenboog geen goud, maar het geluk. Ik hoef hiervoor niet eens naar het einde van de regenboog. Het geluk ligt hier gewoon aan mijn voeten.
Na een half uurtje raken we in gesprek met Hilmar Sigvaldason. Hij is de beheerder van de vuurtoren. Nog voordat we kunnen vragen of we de vuurtoren ook van binnen mogen zien nodigt hij ons uit naar binnen. We mogen zelfs helemaal naar boven met als enige voorwaarden dat we ons dan laten fotograferen op de balustrade.
Hilmar is er mede verantwoordelijk voor dat de oude vuurtoren er nog steeds staat. In 2010 waren de plannen om de in 1918 gebouwde toren te slopen. Na jaren van harde arbeid zit de toren weer strak in de lak en zijn de meeste beschadigingen gerepareerd. Mooi voor de vuurtoren, al zegt wederom de fotograaf in mij dat hij als bouwval toch ook wel zijn charmes had.
Door de bijzondere akoestiek in de nieuwe toren komen hier regelmatig artiesten zingen of zelfs opnamen maken. De droom van Hilmar is om op een dag Björk of Sigur Rós te kunnen strikken voor een optreden.
Een paar verdiepingen hoger prijkt een expositie van mooie IJsland foto’s. Weer een andere verdieping hangt vol met tekeningen van kinderen. Zoek je op YouTube naar “Lighthouse Akranes” vind je zo een schaar aan artiesten die Björk en Sigur Rós al voor mochten gaan.
We bekijken nog even wat oude industrie in Akranes en proberen ons een beeld te vormen van de opnamen van de Fast en Furious deel 8 die hier gedeeltelijk opgenomen gaan worden.
In Reykjavik zetten we auto neer bij Sólfar, de stylistische weergave van een Vikingschip. De donkere lucht achter het schip maken het totale plaatje nog meer surrealistisch. Met de camera voor mijn gezicht en één oog dicht geknepen zie ik in mijn ooghoeken plots een lichtflits. Ik denk in eerste instantie aan een verkeerscamera, maar de donderklap die volgt op de flits maakt duidelijk dat het hier om onweer gaat. Niet bijzonder zul je zeggen, maar voor IJslandse begrippen wel. Onweer komt op IJsland uiterst zeldzaam voor. Het haalt hier vaak zelfs de lokale kranten en internetsites.
Op zoek naar een restaurant lopen we even door een deel van de stad. We houden een korte stop bij de Hallgrimskirkjá die nog een foto van mij tegoed heeft. Niet veel later schieten we naar binnen in het restaurant Solon waar we met een goed gevulde buik ongeveer anderhalf uur later weer naar buiten stappen.
Onderweg naar de auto stoppen we even bij Harpa waar het plein nat geregend is. Door de spiegelingen in de regenplassen is het ideaal om het gebouw dat in de avonduren mooi wordt verlicht te fotograferen. Dat houden we vol totdat het een beetje begint te regenen. Voor ons het sein dat we de auto die op ongeveer 500 meter afstand staat maar moeten gaan opzoeken.
We zijn nog niet halverwege als plots de wind aanwakkert, de regen verandert in hagel en het lijkt of de temperatuur met wel een paar graden daalt. De eerste keer dat we weg zijn van de auto zonder regenkleding en waarbij dat ook meteen wordt afgestraft. We hadden net zo goed met onze kleren aan kunnen gaan zwemmen. Het water loopt zelf mijn schoenen in. Binnen 300 meter zijn we door en door nat en door en door koud. De eerste keer tijdens deze reis.
Met de verwarming op de hoogste stand laten we Reykjavik achter ons en vertrekken we naar Sandgerði waar we ons laatste huisje voor deze reis hebben geboekt. Slechts 15 minuten van het vliegveld, en voorzien van een eigen hotpot. Daar gaan we zeker weer op temperatuur komen. Dan naar bed, en dan morgen vroeg voor dag en dauw naar het vliegveld.
Winters IJsland is echt een aanrader. Zelfs met de korte dagen en lange nachten hebben we ons geen moment verveeld.
Als je dit verslag leuk hebt gevonden, klik dan op de vind ik leuk knop, of deel het op je facebook!
Een berichtje onder aan het blog wordt ook op prijs gesteld
Wat een mooi verhaal van een alweer prachtige reis. Schitterende foto’s.
Een bijzondere ervaring al die winterse omstandigheden. En ga foto’s natuurlijk!
Mooi verhaal weer Gerry.
Letterlijk is dit wederom een ODE aan IJsland met haar schitterende licht en luchten.
Een geweldig reisverhaal .
Lita
Hallo Gerry,
Met heel veel aandacht heb ik uw verslag gelezen en zal het nog herlezen.Een paar jaren geleden heb ik Noord-IJsland bereisd, meer bepaald de streek van Akureiry, Modradalur en Mivatn. Heel mooi en soms moeilijk onder woorden te brengen hoe prachtig de natuur er is maar ook hoe hard de natuur kan zijn, bijvoorbeeld als je nog meer dan 100km moet rijden alvorens terug in je hotel aan te komen na een bezoek aan Vik.
Dank voor de mooie beschrijvingen die je geeft van hoe je zo’n fotoreis ervaart. Je laat ons, uw lezers meegenieten en we staan als het ware naast u om een mooie foto te maken of we stappen naast u – al dan niet met spikes aan – op spiegelglad ijs.
Ik hoop ooit aan één van uw fotoreizen te kunnen deelnemen maar ….ik heb 2 zo’n lieve kleinkinderen en daar kan ik moeilijk van scheiden.
Veel succes met alles wat je nog onderneemt.
Marc Maryns, bezitter van uw boek “Ode aan IJsland”.
Hai Gerry,het ziet er weer fantastisch uit.Leuk je verhaal bij de foto’s (betere kleding een volgende keer..brrrrr).Je bent er echt in je element.Mooi.Op naar de volgende reis!
Warme groet,Kirsten