Gerry van RoosmalenSoms heb je van die vakantiehuisjes waar je wel zou willen blijven wonen. De ideale ligging, de fijne hotpot, de rust, de ruimte. Maar als je in IJsland dingen wilt zien zul je regelmatig naar een andere locatie moeten verhuizen.
Naar Borgarnes
Je weet het niet altijd bij vertrek, maar soms ruil je het ene mooie huis in voor het volgende bijzondere huis. Dat gaan wij nu ook doen. Ons volgend huis staat in Borgarnes en is wederom bijzonder. Wij worden daar door de drie eigenaren, Hazeltje, Katja en Juultje, ingezet als hun persoonlijke bedienden. Hazeltje, Katja en Juultje zijn drie katten, en katten hebben nu eenmaal geen baasjes, maar slechts bedienden.
De route naar Borgarnes loopt voor ons langs Nesjavellir, zodat we net voorbij het nationale park Þingvellir weer de weg opdraaien. Zodra we de weg opdraaien bevinden we ons plotseling in een winters landschap. Koud was het al vanaf ons vertrek uit het vakantiehuisje, maar de sneeuw vinden we pas hier. Het is een prachtig landschap, de besneeuwde bergen met daarboven donkere dreigende wolken die alvast wat meer sneeuw beloven.
Trollafoss de onbekende schone
Een stuk verder verlaten we de hoofdweg en draaien een gravel weg in. Twee weken terug was ik hier ook al, op zoek naar een waterval waarvan ik kort tevoren het bestaan niet wist. Nu sta ik weer aan het begin van het pad, dat dit keer omlijst wordt door besneeuwde bergtoppen. De lagere grond is nog herfstig bruin. Niet alleen herfstig bruin, maar ook nog eens erg modderig. We stappen vrolijk over het pad, en waar het niet anders kan door de plassen, over stenen en soms over het gras. Als de paden smaller en steiler worden, verwordt de modder tot zand wat net iets makkelijker loopt.
Een totaal veranderd landschap
Een das, een muts, handschoenen, het zijn vandaag geen overbodige luxe artikelen. De wind waait gemeen koud. De kloof waar langs wij wandelen wordt steeds dieper. Het water onder in de kloof laat zich gewillig over de vele watervalletjes en stroomversnellingen naar beneden voeren.
Na een uurtje loopt het pad steil naar beneden en staan we aan de voet van de Trollafoss. Het is twee weken geleden dat ik hier was, maar de Trollafoss lijkt nu een totaal andere waterval. Waar ik twee weken terug nog via de rotsen omhoog kon klimmen stroomt nu een grote massa water. Het beperkt fotografisch een beetje de mogelijkheden, maar het maakt de waterval wel mooier, meer bijzonder.
Anders kijken of anders zien
We zijn nog te vroeg om naar “onze katten” te gaan, en vermijden daarom de tunnel onder het Hvalfjörður door, maar nemen de route er omheen. We kunnen het niet nalaten even te stoppen bij de oude pier uit de tweede wereldoorlog. Soms wil je dingen gewoon nog een keer zien in de hoop dat je die dingen dan anders ziet.
We stoppen een paar kilometer verderop ook nog een keer bij de oude walvisvaarders. Hier waren voor mij de omstandigheden een paar weken terug zovele malen mooier en interessanter dat ik al snel klaar ben met mijn “fotopassie”.
Rond 18:00 komen we aan in Borgarnes, waar we eerst worden begroet door Frans, en wat later door een van de katten Katja. Juultje is nog even de hort op, en Hazeltje bekijkt het liever even van een afstandje.
Nadat we door de gastheer nog voorzien zijn van een lekkere maaltijd, en de instructies en karaktereigenschappen van de katten hebben doorgenomen zoeken we onze slaapkamer op. De dag was mooi, lang en vermoeiend…