Portret van een fotograaf

Het grote voordeel dat je hebt als je op pad bent met een groep enthousiaste fotografen is dat je bij thuiskomst regelmatig foto’s in je mailbox terugvind waarop jezelf figureert. Natuurlijk kan dat net zo goed een nadeel zijn.  Je komt niet net van de kapper, en je hebt ook niet je mooiste kleren aan. Je kapsel is meestal verzorgd door de wind, de regen of een combinatie van beide, en na een paar dagen kruipen over IJslandse bodem zitten de vouwen ook niet meer zo strak in je broek.

Toch vind ik het –meestal- leuk om foto’s te zien die onverwacht van mij zijn gemaakt tijdens enige actie. Natuurlijk is die actie vaak in de vorm van het vasthouden van een camera voor je gezicht, het opstellen van een statief, of het plat op de grond liggen om net dat stukje voorgrond op je foto goed te laten integreren met de achtergrond. Vaak, meestal maar niet altijd is die achtergrond dan weer je hoofdonderwerp en je wilt door je standpunt natuurlijk voorkomen dat de eerste de beste fotograaf die na je komt precies dezelfde foto maakt.

Ik heb ondertussen een behoorlijke voorraad zelfportretten, en vanmiddag besloot ik daar eens tussen te gaan spitten. Enkele voor mij opvallende foto’s heb ik er tussen uitgehaald en staan hieronder.

Bovenstaande foto werd tijdens de laatste trip naar IJsland gemaakt. Ik had strategisch een paar rotsblokken in de stroming bij de Svartifoss gekozen als ideale plek voor het maken van de foto. En hoewel het lijkt alsof ik hier erg comfortabel lig viel dat in de praktijk wel wat tegen.

Deze twee foto’s werden gemaakt tijdens een korte fotostop tussen Geiser en Thingvellir. Terwijl de onderste foto authentiek is werd ik voor de foto daarboven onverbiddelijk terug de storm in gestuurd om vrijwillig te poseren. En dat terwijl ik net de luwte van de bus had opgezocht om even wat op te warmen.

En zo volgen hier onder nog een paar voorbeelden waarbij soms spontaan, maar soms ook geposeerd een foto werd genomen. Vaak stond ik toevallig net op tijdens “the decisive moment”, en moest “the decisive moment” even opnieuw worden gespeeld. Soms werden we ook met voorbedachte raden opgesteld om zo tot “de”  foto te komen, maar over het algemeen ging alles voornamelijk spontaan.

Een aktieshot