Op pad in IJsland

Vrijdag

De wekker gaat vroeg vandaag. Ik spring snel even in de douche en vervolgens in mijn kleren. Klokslag 07:00 sta ik in de lobby van het hotel. Niet veel later is onze groep compleet. Een “breakfast to go” staat al voor ons klaar. Vandaag geen uitgebreid ontbijt, maar eten in de superjeep van Einar, gids en eigenaar van www.fromcoasttomountains.com. Omdat we later nog naar het ijsbergenmeer gaan rijd ik er met onze eigen bus achteraan. Aan de voet van de gletsjer parkeer ik de bus waarna ik in de superjeep overstap. Over steile wegen, spiegelglad van het ijs en tussen diepe geulen in de sneeuw rijden we tot vlak bij de ingang van een natuurlijke ijsgrot.
We krijgen allemaal wat stevige crampons aangemeten en een helm op ons hoofd. Daarna mogen we de ijsgrot in. Dit keer is de grot meer een lange tunnel zonder zijkamers maar wel met prachtige ijsstructuren. We lopen een aantal meters de grot in en stellen ons op in een lijn parallel met de ingang. Als de camera’s op statief staan, gericht op de ingang zijn we er getuige van dat het zonlicht langzaam bezit van de grot begint te nemen. Eerst voorzichtig, maar steeds sneller baant het licht zich dieper in de tunnel. Op het klikken van de camera’s na heerst er een soort serene stilte, een plechtige sfeer die je normaal gesproken enkel in een kerk ervaart.

Als de zon de tunnel maximaal penetreert gaan we allemaal onze eigen weg in de tunnel om het blauwe ijs vast te leggen en details te fotograferen. Rond 09:00 komt een volgende groep de tunnel binnen. En dan nog een en nog een en…. Gelukkig hebben we de overzichten al weten vast te leggen en zijn we ons aan het toeleggen op de details. We hebben hierdoor eigenlijk geen last van de vele nieuwe grotbezoekers. Wel is de plechtige en serene sfeer verdwenen. Het is wel meteen voor iedereen duidelijk waarom wij zo vroeg het bed uit zijn gegaan.

 

Met een mooie ervaring op zak verlaten we de grot en rijden we terug naar het begin van de weg. We nemen afscheid van Einar, en terwijl hij terug rijdt naar het westen gaan wij nog een stukje oostwaarts naar het ijsbergenmeer Jökulsárlón.

Zelfs voor mij is op deze dag de aanblik op het meer een verrassing. De lagune ligt helemaal vol met ijs. Zelfs de rivier Jökulsá á Breiðamerkursandi ligt barstensvol met ijs. Op het strand ligt zelfs zoveel ijs dat er nog een ijsbergenmeer mee gevuld zou kunnen worden.

Hier gaan we vandaag de nodige uurtjes doorbrengen. Ik leg aan iedereen uit wat er te zien is, wat ze kunnen verwachten en hoe ze het ook nog mooi kunnen fotograferen. We spreken nog een tijd af om terug bij het koffietentje te zijn waarna iedereen zich naar het meer en het strand spoed. Bang dat het ijs gesmolten is voordat ze er kunnen zijn.

Ik ben zelf altijd het liefst op het strand bezig. Daar zijn de mooiste objecten om te fotograferen. Vanaf de brug zag ik al dat de hoeveelheid ijs op het strand enorm is. Als ik op het strand sta blijkt die hoeveelheid ijs nog groter te zijn dan ik dacht. Ik vermoed zelfs dat er nu meer ijs ligt dan ik tijdens al mijn voorgaande bezoeken aan het strand bij elkaar opgeteld heb gezien. Als verdwaasd loop ik tussen al die brokken ijs door. Regelmatig loop ik mezelf vast als het ijs voor mij te hoog wordt, rechts van mij geen doorgang is, en links de oceaan mij de weg versperd. Teruglopen, klimmen klauteren en over het ijs slibberen is de enige manier om door te kunnen. Ik hoop op een plek te komen waar iets minder ijs ligt. Eerlijk gezegd vind ik het prachtig om te zien, maar om te fotograferen vind ik het mooier als er subtiel hier en daar een mooi stuk ijs ligt.

Als ik aankom bij een klein stukje van het strand waar iets minder ijs ligt kan ik iets verder wegkijken en besef dan dat verder lopen weinig zin heeft. De hoeveelheid ijs blijft gigantisch. Ik ga even zitten en laat het onverwachtte landschap op me inwerken. Ik moet even omschakelen van wat ik verwachtte aan te treffen en wat ik aantrof. Met dit nieuwe gegeven ga ik op zoek naar fotogenieke momenten en of plaatsen.

Op de afgesproken tijd zijn we allemaal terug bij de koffietent. Iedereen is onder de indruk van het meer. Ik had ook niet anders verwacht. Ik weet nog goed mijn eerste keer dat ik hier aan het meer stond. Geen tien paarden hadden mij hier toen weg kunnen trekken.

Voor vandaag is het echter mooi geweest. We rijden terug naar het hotel waar iedereen zich al snel terugtrekt in de eigen kamers. Vanavond geen bijeenkomst. Ik volg een beetje onze WhatsApp groep en zie dat bij de een na de andere het licht uitgaat. Rond 19:00 ligt het grootste deel van de groep te slapen.

Ik maak nog even een back-up van mijn bestanden, maak mijn apparatuur zo goed mogelijk schoon en besluit iets na 20:00 ook maar om mijn bed op te zoeken. Morgen hebben we een lange rit voor de boeg, en als het noorderlicht zich vannacht laat zien heb ik in ieder geval alvast iets van slaap gehad.

Om 03:00 schrik ik wakker. Het noorderlicht alarm gaat af. Snel kleed ik mij aan en ga even buiten kijken. Het lijkt me de moeite waard om iedereen wakker te maken. De meeste hebben via de WhatsApp al ontdekt dat er iets te doen is aan het firmament en staan al buiten. Een enkeling die ver weg is in dromenland wordt door mij uit die droom geholpen. Even later staat iedereen buiten. Vanwege de lange rit van morgen besluit ik als eerste dat het verstandig voor mij is om nog een paar uur slaap te pakken. Ik zoek de warmte op van mijn kamer en val als een blok terug in slaap.