Op pad in IJsland

Dinsdag

Vandaag gaan we een redelijk lange route richting het oosten rijden. Aan de voet van de Skógafoss wacht onze nieuwe accommodatie ons op. Hotel Skógafoss.

In de ochtend rijden we eerst naar Akranes om twee van de drie vuurtorens te bezoeken. Zoals gewoonlijk worden we hartelijk begroet door de beheerder Hilmar die maar wat graag zijn vuurtoren openstelt voor publiek. Het mooiste is toch zijn enthousiasme over de muzikanten die zijn vuurtoren bezoeken om daar vanwege de wonderbaarlijke galm, opnames te maken voor hun Cd’s of voor YouTube.

Daarna volgt de rit naar Þingvellir. Þingvellir is de plaats op IJsland waar je het beste de werking of beter gezegd de gevolgen van de werking van de  Europese en Amerikaanse tektonische platen kunt zien. Ook werd hier in het jaar 930 het eerste democratische parlement in Europa opgericht. In het jaar 1000 werd hier besloten dat IJsland zich zou bekeren tot het christendom, en zo zijn er talloze voorbeelden in de geschiedenis van IJsland op te noemen waarvoor de beslissingen op deze locatie werden genomen.

Voor fotografen is het meest bijzondere van dit nationale park toch de waterval Öxarárfoss. De waterval is niet echt hoog of groot, maar heeft wel een bijzonder mooie ligging waardoor hij zeer fotogeniek is. Nu de waterval in de winter wordt geflankeerd door ijspegels en dikke sneeuw is de waterval extra bijzonder.

Bij deze waterval begin ik voor het eerst een beetje frustratie te bespeuren bij enkele van de fotografen. Om tot betere resultaten te komen moeten oude gewoonten worden afgezworen en nieuwe methoden worden toegepast. Het valt niet voor iedereen mee om de puzzel die leidt tot betere foto´s in een keer op te lossen. Uit ervaring weet ik ook dat dat niet kan. Vooral als je net uit die automatische stand komt kan het nog al eens overweldigend zijn om alle instellingen meteen goed door te hebben. Gelukkig is de leercurve in de digitale fotografie nogal steil te noemen. Je kunt in ieder geval meteen constateren wat er fout is. Als je de fout al kunt herkennen kun je vaak ook al een beetje herleiden hoe je het kunt oplossen.
Je leert fotograferen met vallen en opstaan, en dat kan soms best wel frustrerend zijn.

Na een tijdje lukt het toch iedereen om met de goede plaatjes de waterval weer achter zich te laten. Volgende halte: het geiser gebied. Ik begin in de bus eerst met het vertellen van een en ander over de geschiedenis en de werking van de actieve geiser “Strokkur”. Daarna vertel ik hoe je de geiser het best fotografisch vast kunt leggen. Het geeft ook veel rust als je weet hoe je een en ander goed in beeld kunt krijgen. Ik vind het altijd een genot om alles goed in te stellen om vervolgens met de draadontspanner en de handen in mijn zakken om me heen te kijken hoe anderen krampachtig proberen hun camera in de aanslag te houden, wachtend op de eruptie om vervolgens vermoeid de camera net een fractie van een seconde voor de uitbarsting van de geiser te laten zakken.

Doordat we onderweg op enkele plaatsen wat tijd hebben verloren, brengen we niet zoveel tijd door bij de Gullfoss als ik eigenlijk zou willen. Het is nog een hele rit naar het hotel en de Aurora Borealis verwachtingen zijn hoog.

Het hotel lijkt van binnen een stuk groter dan van buiten. Het is sfeervol ingericht, en de kamers zijn ruim en van alle gemakken voorzien. Het bed ligt heerlijk, al zal ik hier niet zoveel liggen als ik eigenlijk zou willen. Als de Aurora roept moet je naar buiten. Daar kun je niets tegen doen. De halve nacht zitten we buiten om te genieten van dit prachtige natuurfenomeen.