Op pad in IJsland

Maandag

Tijdens het ontbijt kleurt de hemel langzaam van zwart naar blauw. Het landschap en de hele omgeving van het hotel ziet er onder deze omstandigheden een stuk vriendelijker uit. Rond 08:30 maken we een start voor ons rondje Snæfellsnes.

De eerste fotostop die we houden bij Gerðuberg is ondanks de sneeuw toch een opwarmertje. Hoewel ik enorm kan genieten van de herfsttinten in IJsland heb ik toch de voorkeur voor een mooi pak sneeuw. De meterslange wand opgebouwd uit honderden basaltkolommen steekt mooi af tegen de blauwe lucht die hier en daar door wolken onderbroken wordt. De grote rotsen welke voor de kolommen liggen worden door de sneeuw grotendeels aan het zicht onttrokken. Sneeuwhoopjes beschenen door de laagstaande zon vormen op zich al een mooi onderwerp voor een paar foto’s.

De volgende fotostop is het zwarte kerkje van Búðir, Búðakirkja. Hoewel het kerkje steeds een dankbaar fotografie onderwerp vormt besluit ik dit keer meer tijd door te brengen op het goudgele strand met de lava formaties opgeworpen door de Búðaklettur krater.

De wandeling van Arnarstapi naar Hellnar is door het ijzige pad door het lavaveld niet zo´n goed idee. Ik stel de planning wat bij. We spenderen meer tijd in Arnarstapi zelf waar we onder andere ruim de tijd nemen bij de rotsboog Gatklettur en de vele basaltkolommen die statig rechtop rijzen uit de oceaan. Hier gaan we ook al driftig aan de slag met de grijsfilters waardoor het water langzaam vervloeid tot een wollige watermassa en er een nog surrealistischer landschap ontstaat.

Het mooiste stukje natuur op IJsland van deze dag blijft voor mij de markante berg Kirkjufell met de bijbehorende waterval Kirkjufellsfoss. Als we aankomen zie ik dat we het verlangen om hier te fotograferen delen met veel mede fotografen. Door de grote drukte moet ik even wachten tot een andere auto het parkeerterrein verlaat. Dan beginnen we banjerend door de diepe sneeuw en slibberend over ijzige delen aan de korte wandeling naar het punt van waaruit je het mooiste uitzicht hebt op de ondertussen wereldberoemde markante berg.

Ook het nut van de crampons die ik aan alle deelnemers aanraadde tijdens de voorbespreking voor deze reis wordt door iedereen onderkend. Het blijft natuurlijk belangrijk om je stappen zorgvuldig te plannen, maar in tegenstelling tot vele andere die hier wandelen, hoeven wij niet zo vaak opnieuw op te staan.

Als we nog een kwartiertje rijden van Ensku Húsin zijn tuur ik over de donkere IJslandse wegen als mij een schijnsel opvalt. Een vaag groen licht dat zich uitstrekt vanaf de horizon tot bijna recht boven ons. Met geen enkele mogelijkheid om de bus aan de kant zetten is het natuurlijk niet zo slim om aan de rest te melden dat het noorderlicht zich aan de hemel presenteert. Toch kan ik mijn mond niet houden zodat ook diegenen die bijna lagen te slapen in de bus nu vol adrenaline door het raam naar buiten turen in de hoop dat ik toch ergens een plek vind om te stoppen.

Die stopplaats vinden we gewoon bij ons hotel waarna iedereen in de donkere nacht verdwijnt om de eerste schreden op de Aurora Borealis fotografie te zetten.
Ik meld me binnen eerst even bij de kok zodat hij weet dat we in de buurt zijn maar dat het even een probleem zal zijn iedereen aan de eettafel te krijgen.

Na wat formaliteiten ga ik naar buiten om bijstand te verlenen aan de fotograferende medereizigers. Ik help hier en daar met wat instellingen, waarbij het soms zelfs al een heel verschil maakt als ik even de knoppen van het statief wat vaster draai zodat de camera ook echt stabiel blijft. Andere probleempjes blijven natuurlijk het goed instellen van het oneindige op het objectief, en het kiezen van een goede combinatie van ƒ getal, sluitertijd en ISO. Maar even later is iedereen driftig bezig het licht in de camera´s te vangen en ga ik zelf ook nog even aan de slag.