De dag begint met een Highlight…

Gisteren doopte ik mijn huidige IJsland reis nog de  “Not The Highlights Tour”, maar misschien moet ik er nog twee woordjes aan toevoegen. “Except for….” Er zijn nu eenmaal Highlights die je niet kunt overslaan, maar eigenlijk ook andere Highlights zijn in de ruimste vorm van het woord. Duidelijk? Ik denk het niet, gelukkig heb ik de vrijheid het hier uit te leggen, en zul je het snel begrijpen. Vooropgesteld dat je even de moeite neemt door te lezen.

Ik ga even terug naar gisterenavond. Na een lange dag met bijzondere ontmoetingen zat ik een beetje uitgezakt in een luie stoel TV te kijken. Eigenlijk zelfs meer te luisteren, want mijn ogen kon ik niet meer openhouden. Voor wie het wil weten, ik was aan het luisteren naar mijn jeugdheldin Kate Bush. De klanken van de piano werden even onderbroken door twee korte piepjes uit mijn mobiele telefoon. Vaak negeer ik die piepjes als ik ergens mee bezig ben of geen zin heb om te kijken wat mijn smartphone nu weer van mij wil.

Ik opende het scherm en zag meteen dat mijn Aurora alarm was afgegaan. KP index 4. Kenners weten dan dat je zo snel mogelijk je fotospullen bij elkaar moet zoeken en moet maken dat je op een voor het fotograferen van de Aurora geschikte plaats komt. Als je zo uit een bijna slaap komt is de eerste gedachte die door je hoofd schiet “Echt niet”. 

Ik had de dag al afgesloten en wilde niets liever dan slapen. Met een beetje tegenzin pakte ik mezelf bij mijn lurven, trek mijn schoenen aan en sleep mezelf naar de lift om even te gaan kijken hoe het gesteld is met die KP index 4.

Waar zitten nu je lurven?

Terwijl ik dit tik bedenk ik me dat ik niet weet waar ik mezelf nu eigenlijk heb gepakt. Waar zitten nu je lurven. Ik heb het even opgezocht op taalbank.nl:

In woordenboeken staat bij het woord lurven gewoonlijk iets als: ‘alleen in de verbinding: iemand bij de lurven hebben, krijgen, pakken, vatten’. Over wat die lurven nu precies zijn, rept het woordenboek niet. Volgens sommigen zitten ze rond iemands middel, volgens anderen moeten we ze zoeken bij de schouders, maar in werkelijkheid hebben we in dit geval te maken met een fictief lichaamsdeel. De herkomst van het woord lurven is onbekend, maar aangenomen wordt dat de oorspronkelijke betekenis ‘vodden’ of ‘lorren’ was. Die aanname berust op de vergelijking met betekenisverwante uitdrukkingen zoals iemand bij de vodden of kladden hebben, krijgen, pakken, vatten, waarin klad trouwens een verouderd woord is voor een afgescheurd of bijhangend stuk stof. Verder wordt er wel op gewezen dat in een paar Scandinavische talen vergelijkbare woorden bestaan, die verwijzen naar vodden, zoals het Noorse woord lurva (vod) en het Zweedse woord lurvig (in lompen gekleed).

Even later sta ik buiten en speur de hemel af en ja hoor, noorderlicht. Daar gaat mijn nachtrust.

Ik snel naar boven, pak mijn rugzak, en snel weer naar beneden. In de avonduren heb ik mijn rugzak natuurlijk standaard klaar staan mocht de Aurora zich plotseling laten zien. De extra lagen kleding die ik nodig heb liggen al klaar in de auto. Contactsleutel omdraaien, navigatie instellen en rijden maar.

Ik had me al voorgenomen dat mocht de Aurora zich presenteren ik naar het Kleifarvatn, ver weg van alle lichtvervuiling zou rijden.

Na ongeveer 20 minuten rijd ik Reykjavík uit, en het donker in. Ik verbaas me over de grote hoeveelheid auto’s die hier overal in de berm staan. Allemaal mensen die het donker hebben opgezocht om van de Aurora te genieten. De eerste parkeerplaatsen bij het Kleifarvatn zijn ook afgeladen vol met auto’s. Ik rijd nog een paar kilometer verder en vindt een plekje waar slechts één andere auto zich bevindt.

Jassen, das, handschoenen en muts. Ik ben er helemaal klaar voor. Vanaf de parkeerplaats loop ik nog een paar honderd meter terug om zo aan de rand van het water te kunnen gaan staan, en tevens de mensen die nu meer en meer de parkeerplaats beginnen te bevolken, te ontlopen.

Dankzij de bijna volle maan vind ik het pad in het donker eenvoudig terug. In het bijna donker geniet ik van het zachtjes klotsende water, de frisse lucht, de bijna volle maan en natuurlijk de Aurora. Ik sta hier helemaal alleen. Dat klinkt eenzaam, maar ik vind het heerlijk en geniet van het moment.

De Aurora is een beetje flauw aanwezig, maar mijn camera weet het licht toch mooi te vangen, al mag het van mij wel wat heftiger worden. De Aurora danst over het firmament, maar de kleuren zijn nog vaag. Als ik achteromkijk zie ik zo nu en dan een nieuwe auto aankomen, of een andere wegrijden. Al van kilometers afstand zie je de autolichten naderen.

In de verte naderen veel auto’s tegelijkertijd. Ik zie een lange slang lichtjes naderen. Als de lichtjes dichterbij komen zie ik dat het een bus is waarin alle binnenverlichting brand. Een paar honderd meter verderop komt de bulderende bus tot stilstand. De motor wordt uitgeschakeld, en even is de serene stilte weer terug. Niet voor lang, want zodra de deuren van de bus zich openen vult de parkeerplaats zich met een wel zeer luidruchtig publiek. Hoewel ik normaal gesproken erg kan genieten van de bijna oorverdovende stilte geniet ik nu ook van het geluid van de mensen die net de bus hebben verlaten. Het is het geluid van enthousiasme dat hier over het Kleifarvatn galmt. In gedachten keer ik terug naar het moment dat ik voor het eerst de Aurora mocht zien…

Na verloop van tijd verstomt het geluid en geniet een grote groep ver boven mij, onwetend van mijn aanwezigheid, op de parkeerplaats in stilte.

Met het aanzwellen van de Aurora die boven ons lijkt te exploderen zwelt ook het geluid van de groep mensen weer aan. Een flinke verzameling geluksmomenten komt tegelijkertijd tot een uitbarsting.

Als het licht van de Aurora langzaam uitdooft is het voor mij het teken om mijn spullen weer in te pakken en naar huis te gaan. Het is al half twee geworden, begin ondanks mijn warme kleding sterk af te koelen en verlang hevig naar mijn bed.

Aurora ziet dat ik haar ga verlaten. Met een mooie lichtshow wil ze me verleiden nog even te blijven, maar ik heb mijn besluit genomen. Ze begeleid me nog terug naar de lichten van Reykjavík, en wenst me welterusten.

 

Het is 02:00. Ik kruip mijn bed in en val snel met een gelukzalige glimlach op mijn gezicht in slaap.

En? Denk je nu… Hoe zat dat nu met die Highlights?

De Aurora Borealis is zo’n fascinerend “Hoog Licht”, dat past zelfs in een “Not The Highlights Tour”.