Aurora Reis 2015 Epiloog

Geen reis uitgezonderd heeft ook deze reis een laatste dag. We verlaten Snæfellsnes vroeg in de ochtend. De zon schijnt zacht door de nevel van de verderop gelegen bergrug. Het is dan ook niet vreemd dat de bus weer even aan de kant gezet wordt. Iedereen is bezig met het IJslandse landschap. Alsof het hier om een heiligdom gaat hangt er een serene stilte die slechts zo nu en dan wordt doorbroken door het klikkende geluid van onze camera´s.

Het uitzicht naar het schiereiland Reykjanes waar we heen rijden voorspelt niet veel goeds betreffende het weer. Vooral het verre westelijk deel ligt zwaar onder de wolken. Dat terwijl Reykjavik zich baadt in zonlicht.
We passen de planning aan ten gunste van Reykjavik zodat we even later oog in oog staan met een van mijn favoriete rustpunten in Reykjavik, het monument Sólfar. Sólfar, een gestileerde weergave van een Vikingschip met als titel “reis naar de zon”.

We all have our fantasy boats,
Vessels that we dream of sailing
away in, into the dream. In my
ships I unite my own fantasy
Precision and the knowledge that
boat builders have developed
throughout the ages. The sun
ship gives us a promise of a
primeval land.

Op een steenworp afstand van Sólfar ligt het muziekcentrum Harpa. We zijn te vroeg voor de koffie, maar fotografen vinden dat niet erg, die vinden andere bezigheden. We gaan ieder onze eigen weg om het gebouw zo mooi mogelijk op de plaat te zetten.

 

We laten Reykjavik al weer achter ons. Wie aan IJsland denkt, denkt ook aan vis. Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt, maar als je een keer bij een visdrogerij gestopt bent zal je minimaal de lucht als herinnering voor altijd bij je dragen.

 

Toen we op de eerste dag in deze omgeving zaten kwam de regen met bakken uit de hemel en hebben we weinig van de omgeving kunnen zien of in ieder geval weinig kunnen fotograferen. Hoewel de lucht langzaam steeds verder dicht trekt houden we het nog steeds droog. Tijd om Krýsuvík met een bezoekje te verblijden.

 

De scheepswrakken bij Grindavík spreken ook tot de verbeelding. Het staal van de scheepswrakken is alsof het van karton gemaakt is opengereten door de woeste werking van de natuur. De roestige stukken staal bieden weer veel houvast en inspiratie voor een groep fotografen.

Tegen het einde van de dag komen we aan bij Gunnuhver, een hete bron op Reykjanesta. De bron is enigszins verplaatst ten opzichte van de oorspronkelijke plek. Waar vroeger het stoom uit de grond siste ligt nu slechts een krater.
De stoombron is dichter naar het platform verhuisd. Waarschijnlijk is dit ook niet de laatste keer dat hier een en ander zal veranderen. IJsland blijft een land in beweging.

 

We sluiten de dag af bij de kust van Reykjanesta. In de verte ligt gedeeltelijk in de mist het eiland Eldey met de grootste kolonie Jan van Genten van IJsland. Een enkel exemplaar vliegt hier 14 kilometer dichterbij langs de kust.
Met dit uitzicht sluiten we de dag fotografisch af. Nog een laatste blik op de vuurtoren Reykjanesvíti waarna we de neus van onze bus in de richting van ons laatste hotel van deze reis zetten. Vanavond pakken we de koffers, en morgenvroeg vliegen we terug naar huis met veel nieuwe herinneringen en veel nieuwe platen.

Het nagenieten kan beginnen.