Gerry van RoosmalenHoewel een aantal van de grotere gaten in het pad naar de Skaftafelljökull zijn gedicht, is er nog duidelijke schade van de recente regenval. Waar drie weken geleden het water nog naar beneden gutste hangen nu gigantische ijspegels als stille getuigen van wat hier gebeurde. Mijn oog valt op een takje waaraan een klein veertje is blijven hangen.In combinatie met de grijze lucht en de laagstaande zon vind ik het wel een onderwerp om mijn camera op te richten.
De vele stroompjes die het anders onmogelijk maken de Skaftafelljökull dicht te naderen liggen er droog bij. De aanhoudende vorst heeft de toevoer van water stilgelegd wat ons de kans geeft dichter bij de gletjser te komen, hem zelfs aan te kunnen raken. Mooie vormen en ijsformaties laten de camera’s klikken. Een zelfde ijsblok met een ander objectief of een ander brandpunt levert een totaal ander plaatje op. De waterige zon zorgt voor een interresant tegenlicht op de ijsvlakte.
Onderweg naar de Svartifoss komen we nog een oud landbouwwerktuig tegen. Hoe lang het hier staat, of het nog gebruikt wordt, of het hier staat uit nostalgische overwegingen? Ik zal het nooit weten. Wel lig ik even later op mijn buik om het tafereeltje vast te leggen. Steven, die mee is op deze reis houd mij hierbij gezelschap. Die twee mannen plat op hun buik bij een stuk oud roest geeft weer inspiratie voor een aantal andere fotografen. Dubbele pret dus.
De Svartifoss zelf wordt geflankeerd door vele meterslange ijspegels. De pegels steken mooi af tegen het zwarte basalt dat normaal gesproken het decor is van deze waterval. Terwijl we dit schouwspel fotograferen vallen zo nu en dan hele groepen ijspegels met donderend geweld naar beneden. Een mooi gezicht, maar je moet er niet aan denken dan je daar net onder zou staan.
Terug richting auto valt mijn oog op een paar verdorde stammen engelwortel. Terwijl ik de dorre planten fotografeer krijg ik het idee een paar van onze fotografen de opdracht te geven de engelwortel zo mooi mogelijk op de plaat te zetten. Later zullen we dan de verschillende invalshoeken met elkaar vergelijken. Even later zitten een aantal fotografen op hun knieën voor deze planten, en hoor ik de camera’s klikken.
Op de weg terug naar het hotel pikken we nog even de uitloper Svinafelljökull mee. Een van de mooiere gletsjertongen van deze gletsjer, al moet ik toch eens wat andere inspiratie krijgen voor het fotograferen van dit natuurwonder. Heel veel mogelijkheden heeft hij volgens mij niet. Natuurlijk zou je het kunnen proberen door op de gletsjer te gaan staan, maar zoals het er nu uitziet zal ik het moeten hebben van bijzondere licht omstandigheden zoals tijdens mijn vorige Ijsland reis in februari, of het feit dat de gletsjer toch steeds uit zich zelf verandert. (krimpt)
Het was vandaag niet zo’n druk programma, en het weer is goed. Een mooie gelegenheid om de wandeling die achter het hotel begint eens te gaan lopen. Vanaf het eindpunt van deze wandeling moet je een mooi uitzicht hebben op de Svinafelljökull. Het eerste stuk van de wandeling is eenvoudig, maar het venijn zit hem in de staart. Het laatste stuk is nogal stijl en bestaat uit veel los gesteente. Meer schuivend dan wandelend komen we aan bij het meer onder aan de gletsjer. Grote stukken ijs met zowel interessante kleuren als vormen liggen hier zowel op het land als tegen de kant van het meer. Sommige ijsbergen liggen meters van de kant van het meer af. Of het water stond voorheen hoger, of de brokken ijs zijn met behulp van de wind tot grote hoogte gekomen.
Als we net in onze kamers zitten loop ik even naar buiten om te controleren of het noorderlicht zich nog niet manifesteert. Even later sta ik dus op de deuren van onze gasten te kloppen. Afspraak is dat we zodra het noorderlicht te zien is we binnen 15 minuten in de auto moeten zitten. Nog geen 15 minuten later zitten we in de wagen op weg naar ons Aurora Borealis “Observatorium”. De omgeving wordt verlicht door de heldere maan die vandaag is voorzien van een halo. We staan allemaal redelijk ver uit elkaar, maar de rode en groene ledjes van de camera’s die gaan branden bij het wegschrijven van weer een foto verraden de locaties van onze medefotografen. Af en toe licht een display op en hoor ik enthousiaste geluiden van weer een goed vastgelegde botsing tussen protonen of elektronen tegen zuurstof en/of stikstofatomen hoog in de atmosfeer. Af en toe geef ik wat ondersteuning bij diegene waarbij het nog niet zo wil vlotten.
Naar het ijsbergenmeer
De dag naar het ijsbergenmeer is altijd weer een feest. Bovendien weet je nooit hoe je het aantreft. De vorige keer lag het strand vol met enorme ijsrotsen en was het meer vrijwel leeg. Nu is het meer tot de rand gevuld met ijs en is de hoeveelheid ijs op het strand een beetje karig. Gelukkig hebben we gezelschap van zeehonden, eidereenden en raven. Vooral de raven zijn in grote getalen aanwezig. Maar het mooiste blijft toch het goed gevulde meer met op de achtergrond een mooie witten gletsjer die mooi afsteekt tegen de blauwe lucht welke op haar beurt is opgesierd met stroken sluierwolken.
Na een lange rit zitten de meeste fotografen met hun ogen dicht in de bus. Als we langs Sandfell komen vind ik de gelegenheid te mooi om te laten schieten en moet ze toch terug halen uit dromenland. Waarschijnlijk was het schouwspel voor ons toch hetgeen ze van droomde of ooit van gedroomd hadden. Fotografische uitdagingen genoeg.
Die svartifoss zeg…..wat een plaatje!! Mooie foto’s weer gerry, heerlijk om te zien. Geniet van deze laatste dag en vergeet de groepsfoto niet!! Groet, jeannette