Snaefellsnes

Na een valse start omdat we plots nog een sleutel van het hotel over hadden en we om moesten draaien kon de dag echt beginnen. Solla, onze chauffeuse vertelde me dat als er aan het begin van de dag iets mis gaat, de rest van de dag goed zal gaan.

Er waren twee opties om naar Snaefellsnes te rijden. Of via de gewone weg, of via de oude brug, de Hvitá brú. Het mag duidelijk zijn waar we voor hebben gekozen.

Een van de mooiste wandelingen die je kunt doen op Snaefelsness vind ik de wandeling van Arnarstapi naar Hellnar. Mooie rotsformaties en een levendige kust lijn waar de meeuwen je de oren van de kop krijsen. Dan een stukje door een lavaveld met mooie uitzichten op bergpieken.

Tijdens de wandeling naar Lóndrangar wist de wind zelfs de wolken rondom de ruim 1400 meter hoge Snaefellsjokull weg te blazen zodat we een mooi zicht hadden op de gletsjer.

Bij Grundafjordur wilde ik natuurlijk Kirkjufell laten zien. Waar je een paar jaar geleden werkelijk niemand zag stonden nu een 10 tal auto’s en enkele tourbussen. De markante berg heeft in de laatste jaren een ongelofelijke aanhang gekregen. En iedereen gewapend met een camera zoekt hetzelfde punt op als op “de” ansichtkaart. Ik ben er maar bij gaan staan.