Gerry van RoosmalenDe koude wind trekt hard aan onze auto. Ik heb al mijn concentratie nodig om de auto goed op de weg te houden. Maar er is geen regen. Onze ruitenwissers kijken vandaag werkloos toe hoe we steeds dichter bij het ijsbergenmeer Jökulsárlón komen. Onderweg genieten we van het mooie licht dat schijnt op de besneeuwde bergtoppen rondom de zuidkant van de Vatnajökull.
Uitstappen doen we vandaag om beurten. Het is bijna niet te doen om aan beide zijden van de auto tegelijkertijd de deuren te openen. Ten eerste zou de complete inhoud eruitwaaien, en terwijl aan de ene kant de deur hard wordt dichtgesmeten zou hij aan de andere zijde net zo hard worden opengerukt. Er is dus ook wel wat kracht nodig om uit te stappen.
De koude harde wind gaat dwars door onze kleding heen. Gelukkig kunnen we nog wat extra laagjes aantrekken evenals mutsen en handschoenen.
Als we aankomen bij het ijsbergenmeer lijkt het alsaf al het ijs uit het meer is verdwenen en aan de oostzijde op het strand is gesmeten. Het licht er werkelijk bezaaid met de meest fantasierijke ijscreaties.
De laagstaande zon schijnt door de ijsbergen heen die zowel wit, blauw, grijs als doorschijnend op het strand liggen. De door de wind tot grote hoogte opgezweepte golven laten hun witschuimende koppen terug richting de zee blazen. Al met al een mooi decor voor het ijsbergen assorti op het strand.
De wandeling naar het strand is trouwens niet geheel zonder gevaar. Het scherpe zwarte strandzand waait hoog op. Kijken in de windrichting is onmogelijk. Moeizaam lopen we met ons hoofd afgewend naar de branding om de ijsbergen te vereeuwigen alvorens de zee ze weer in vloeibare toestand tot zich zal nemen.
In de middag wandelen we langs het meer in de richting van de gletsjer. In de richting, want om bij de gletsjertong te komen heb je wel een hele dag nodig. De wind heeft het ijs in noordoostelijke richting gestuwd. Waar je normaal gesproken vanaf de parkeerplek het ijs kunt aanraken liggen nu slechts een paar verdwaalde kleine brokjes ijs. Gelukkig ligt er noordelijker voldoende om ons fotografisch op uit te kunnen leven.
Hoewel de wind hier aan het meer aanzienlijk minder hard waait als aan zee klotst het ijs flink op en neer. Het water van het meer vormt zelfs golven die regelmatig met geweld stuk slaan op de drijvende ijskollossen wat voor fotograferen weer voldoende aanknopingspunten vormt.
Tegen de avond drijven grote wolkenvelden over die van een spectaculaire zonsondergang helaas niets overlaten.
Toch keren wij met de buit van vandaag – mooie ervaringen en mooie foto’s- tevreden naar het hotel terug.