Gerry van RoosmalenAls je op Schiphol al hoort dat het vliegtuig een half uur vertraging heeft, begint bij mij het tellen. Na aankomst op Keflavik wil je graag de fotografen kennis laten maken met IJsland. Voor mij is er geen betere manier dan te beginnen bij het hete bronnen gebied van Krýsuvík. Maar met een half uur vertraging heb je al vrijwel geen marge meer wil je ook nog op een beetje normale tijd aankomen bij het eerste hotel. In dit geval Hotel Anna, even voorbij de Seljalandsfoss.
Aangekomen op Keflavik is de volgende hobbel het ophalen van de auto. Voor ons staat een Mercedes Sprinter klaar, en ik ben zelfs redelijk snel aan de beurt. al na 20 minuten zitten we in de auto klaar voor vertrek. Maar ik rijd geen meter voordat ik zeker weet dat alles werkt. Te beginnen met de microfoon. Het is niet bevoderlijk voor mijn stem als ik zonder microfoon mijn verhalen moet vertellen en uitleg moet geven. Dat heb ik een keer geprobeerd, en hoe hard je ook roept, achterin de bus zal niemand je verstaan.
ik pak het doosje met de microfoon, en zie dat het nummer 11 is. De alarmbellen gaan al klinken. Die heb ik de vorige keer dat ik in IJsland was terug gebracht omdat hij niet werkte. Mijn vermoeden toen was een defecte zekering. Ook dit keer blijkt het ding niet te werken. Omdat ik vanwege de microfoon niet teveel oponthoud wil hebben ren ik naar binnen in de hoop hem snel om te kunnen ruilen. Dat gaat niet lukken, want een reserve microfoon is niet voorradig. Ik laat de jongen achter de balie zien dat het enige defect aan het apparaat een zekering is, en als hij die even vervangt ik zo weer op weg kan. Helaas, op het vliegveld is zelfs na drie telefoontjes geen zekering te vinden. Ik neem het defecte apparaat mee en stel voor onderweg wel een zekering te kopen. Ik maak me snel uit de voeten en zo goed en kwaad als het kan schreeuw ik mijn instructies door de bus terwijl we naar Krysuvík rijden.
Ik zelf gebruik de stop bij Krýsuvík om mijn spullen in orde te maken, en even te kijken waar alle knopjes en palletjes van de bus voor dienen. Na ongeveer 45 minuten komen de fotografen onder de indruk terug van hun eerste kennismaking met het fantastische IJsland.
Door de vertragingen komen we om 20:30 aan bij het hotel waar we snel onze koffers in de kamer gooien en aanschuiven voor onze eerste IJslandse maaltijd van deze reis. Rond 22:30 duikt iedereen zijn bed in voor een welverdiende nachtrust. Morgen de eerste volle dag in IJsland, met op het programma de “Gouden Circel”
Dag 2
We beginnen ons fotoavontuur bij de kerk van Skalholt. Een stukje cultuur om de dag mee te beginnen is nooit verkeerd. Het weer is redelijk en dat zorgt mede voor enkele mooie platen.
De Faxi waterval blijft altijd een mooi schouwspel. Enthousiast storten de fotografen zich op het watergeweld van deze iets minder bekende waterval.
Onze volgende bestemming is de geiser Strokkur. Bij de Strokkur is het grote nieuws dat er voortaan entree wordt geheven. Om het wonder te mogen aanschouwen moet je 600 kronen betalen. Dat is geen kapitaal, maar het werkt eigenlijk wel op de lachspieren als je ziet hoe een en ander is georganiseerd. De meest moderne apparatuur is aangeschaft om de kaartjes te verkopen en te scannen. Daarnaast lopen buiten ongeveer 10 personeelsleden rond om kaartjes te scannen en te controleren dat iedereen wel een kaartje heeft. Dat kost natuurlijk kapitalen, zodat we ons allemaal kunnen afvragen of dit ooit iets gaat opleveren. We betalen dus niet voor het onderhoud, maar voor het personeel en de aparatuur.
Ondanks het grijze weer komen er toch fotografen met verassende beelden.
We rijden door naar Gullfoss. Het weer wordt er niet echt beter op, maar we zijn net op tijd om nog een paar foto’s te schieten alvorens het door hevige sneeuwval onmogelijk wordt om nog een fatsoenlijke plaat te maken, laat staan om buiten te blijven.
Tijdens de rit naar Thingvellir begint de sneeuwval echt zwaar te worden. het zicht is erg beperkt, maar het landschap is wel prachtig. Tijd voor een ongeplande tussenstop.
Bij Thingvellir gaan we eerst naar de waterval Oxarafoss. Hier nemen we zoveel tijd dat de Allmangja de kloof die eigenlijk de hoofdatractie van dit gebied is het moet doen met slechts een paar minuten bezoektijd. Moe maar voldaan zitten we anderhalf uur later aan ons tweede diner in Country Hotel Anna.
Dag 3
De dag begint zonnig, maar met een enorme koude wind. We hebben nog maar een paar kilomter gereden als de eerste stop zich aandient. Het uitzicht over het deeld bevroren water van de Markarfjlot is te verleiderlijk om door te rijden.
Onderweg naar de Gluggafoss stoppen we nog even voor een paar paardjes die gewillig voor ons poseren.
De Gluggafoss is geweldig om te zien in deze tijd van het jaar. Als met diamanten behangen schittert de waterval ons tegemoet.
De volgende plek waar we gaan kijken is de gletsjertong Solheimajokkull. Een uitloper van de Myrdalsjokull die in een hard tempo afsmelt. Normaal gesproken zie ik hem vaak in grijs, zwart en blauw, maar na de sneeuwval van de afgelopen dagen is het vooral wit. De weg naar de gletsjer is erg slecht. Er staan wel een en ander aan graafmachines die lijken te werken aan een nieuwe weg, maar vooralsnog hobbellen we langzaam in de richting van de gletsjertong. Natuurlijk is de gletsjer weer een stuk kleiner dan bij mijn vorige bezoek. Waarschijnlijk is hij daardoor ook beter te beklimmen. Nog nooit zag ik zoveel groepen mensen op de gletsjer. Wij blijven zelf een beetje voorraan en schieten onze plaatjes,
Omdat zowel het weer als de condities van het landschap het toelaten rijd ik op verzoek ook nog even naar de overblijfselen van de Dakoto die hier in 1973 een noodlanding maakte.
De skogafoss baad in het zonlicht, dus een regenboog ontbreekt niet. Er is weinig nevel en het is daarom makkelijk om een stuk dichter bij te komen zonder dat je camera meteen helemaal onder de nevel zit. Wel is het oppassen voor de aangevroren nevel op de ondergrond. Een laagje van 3 centimeter dik spekglad ijs zorgt dan je over iedere stap moet nadenken.
We sluiten het dagprogramma af met een wandeling naar nog een andere waterval, de Hvernufoss, alvorens terug te keren naar ons hotel. Ook hier is het pad erg glad, maar we slagen met een kleine delegatie om achter de waterval te komen.
