De indrukwekkende

Na het late diner van gisteren zijn we toch weer vroeg uit de veren. Na een goed ontbijt wordt de neus van de bus richting Dettifoss gezet. De Dettifoss, de meest krachtige waterval van West Europa behoort tot mijn favoriete watervallen vanaf het moment dat ik voor het eerst oog in oog stond met dit geweld aan water.

Dit keer sta ik aan de westzijde van de waterval en ben ik gekomen via een goed geasfalteerde weg. Een grote tegenstelling met de wasborden weg die ik gewend ben te rijden. Hoewel de oostzijde mijn voorkeur heeft kan het ook zijn voordelen hebben om van deze zijde te kijken. Door de windrichting zijn het dit keer de overburen waarop de opspattende nevel het voorzien heeft.

Na de Dettifoss is de Selfoss nog aan de beurt. Hier iets minder geweld maar wel een watermuur van enkele honderden meters lang en daarna nog enkele kleine watervallen die zijn aangekleed met mooi donkergroen mos.

In de vele geulen die vooraf gaan aan de kleinere delen van de waterval hebben water en wind in samenspel tijdelijke kunstwerken aangelegd die na de eerst volgende bui waarschijnlijk weer een ander aanzicht hebben.

We rijden terug naar de ringweg die we bij Moðrudalur weer verlaten om een stuk over de oude doorgaande route te rijden. Bij de hoogst gelegen boerderij van Ijsland houden we een korte lunchpauze die ik meteen even gebruik voor het fotograferen van de Herdubreid, de breedgeschouderde en de koningin van de bergen. Een mooie tafelberg met op de top een schattig schildvulkaantje nu bepoederd met een mooi laagje sneeuw. Alsof je kijkt naar een wat groot uitgevallen versnapering.

Onderweg naar Egilstaðir lassen we een extra stop in bij de Ystri Rjukandi. Een waterval waar ik al vaak aan voorbijgereden ben maar geen blik waardig heb gegund. Vandaag is het anders. De hoeveelheid water die wordt afgevoerd door de waterval is groter dan anders. De blauwe lucht erachter en het witte bruisende water zijn vandaag uitnodigend voor een bezoek. Ik ben onder de indruk. Hoe dichter ik bij het watergeweld kom hoe meer ik besef dat ik hier nog eens op terug moet komen als ik vrij ben mijn eigen tijd in te delen.

We zijn bijna in Egilstaðir als mijn chauffeuse die hier is opgegroeid verteld over een oude brug die over de Jokulsa a Dal ligt. De brug is al jaren in onbruik maar ligt wel op een mooie plek in de kloof. Ook deze brug blijkt weer een gouden tip te zijn. De kloof waarin hij ligt is prachtig, vooral met het blauwwitte water wat onder de brug doorstroomd.